آلفونس دوده، نویسنده، در ۱۷ سالگی به سفلیس مبتلا میشود و در ۵۷ سالگی میمیرد. ۴۰ سال همنشین درد بوده و کتابی مینویسد به نام «در وادی درد»؛ جایی از کتاب آمده:
«کلیگویی برنمیدارد درد. هر بیمار دردِ خودش را میفهمد و بس. درد، آدم به آدم فرق میکند. مثلِ صدای خواننده که تالار به تالار…»